Οι μεγάλοι τιμωρημένοι

Εκτός από τον Αγαμέμνονα και τον Ακταίωνα, άλλοι τιμωρημένοι από τη θεά είναι η Νιόβη, ο Τιτυός, ο Ωρίων, ο Οινέας, η Καλλιστώ, η Αριάδνη, η Χιόνη, ο Βουφάγος, η Κομαιθώ και ο Μελάνιππος, οι Αλωάδες.

Τιμώρησε την Καλλιστώ, συντρόφισσά της στο κυνήγι, κόρη του Λυκάονα, εξαπολύοντας τα φοβερά βέλη εναντίον της, γιατί η νέα αθέτησε τον όρκο της αιώνιας αγνότητας και δόθηκε στον Δία. Σκότωσε την Αριάδνη στη Νάξο, σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου, γιατί δόθηκε στον Θησέα. Ο Άδωνις προκάλεσε την οργή της και τον σκότωσε στέλνοντας εναντίον του κάπρο. Τιμώρησε τον Αρκάδα ήρωα Βουφάγο, επειδή ενοχλήθηκε από τον πιεστικό του έρωτα (κυνήγησε τη θεά στο όρος Φολόη) ή γιατί δεν τελούσε τη θυσία με τους κανόνες που είχαν κληροδοτηθεί ήδη από την εποχή του Λίθου. Σκότωσε τη Χιόνη, κόρη του Δαιδαλίωνα και ερωμένη των αδελφών της Απόλλωνα και Ερμή, γιατί η κόρη περηφανεύτηκε για την ομορφιά της, ότι ήταν ανώτερη από της Άρτεμης. Τιμώρησε τη Νιόβη σκοτώνοντας τα επτά κορίτσια της, γιατί τόλμησε να περηφανευτεί ότι είχε δεκατέσσερα παιδιά, ενώ η Λητώ μόνο δύο. Ο Απόλλωνας σκότωσε τα επτά αγόρια της. Τιμώρησε τον Οινέα, βασιλιά της Καλυδώνας στην Αιτωλία, και τον Άδμητο, βασιλιά των Φερών στη Θεσσαλία, γιατί αδιαφόρησαν ή λησμόνησαν τις θυσίες που της χρωστούσαν. Τον πρώτο στέλνοντας έναν αγριόχοιρο στα χωράφια του, τον δεύτερο γεμίζοντας τη γαμήλια κρεβατοκάμαρά του με φίδια. Εδώ, μοιάζει ιδιαίτερα του Άρη, καθώς και οι δυο διεκδικούν μερίδιο από τη λεία είτε του πολέμου είτε του κυνηγιού. Η κυνηγετική αυτή θεά παίρνει πολεμικά χαρακτηριστικά.

Έστειλε λοιμό στη χώρα της Πάτρας, γιατί η ιέρειά της Κομαιθώ έβαζε στο άδυτο του ναού τον εραστή της Μελάνιππο, γιατί οι γονείς τους δεν ήθελαν αυτόν τον δεσμό. Το μαντείο αποκάλυψε την αιτία του θυμού της θεάς και υπέδειξε ως τρόπο εξιλασμού τη θυσία των δύο ενόχων αλλά και την ενιαύσια θυσία του ωραιότερου νέου και της ωραιότερης νέας της χώρας. Το έθιμο κράτησε μέχρι την άφιξη του Ευρύπυλου, του Θεσσαλού που είχε πάρει μέρος στον Τρωικό πόλεμο και ο οποίος είχε υποπέσει σε μια κατάσταση τρέλας, όταν άνοιξε ένα μυστηριώδες κιβώτιο από εκεί. Το μαντείο του υπέδειξε ως τόπο εγκατάστασής του και απαλλαγής του από την τρέλα του, το μέρος όπου θα έβλεπε να τελείται ασυνήθιστη θυσία. Αλλά και οι κάτοικοι της Πάτρας είχαν πάρει χρησμό ότι όταν θα παρίστατο ως μάρτυρας ένας ξένος δεν θα χρειαζόταν πλέον η τέλεση της άγριας θυσίας.

Σκότωσε μαζί με τον Απόλλωνα τον Γίγαντα Τιτυό, γιο του Δία και της Ελάρας, γιατί αποπειράθηκε να βιάσει τη μητέρα τους Λητώ στο δρόμο της για τους Δελφούς. (Εικ. 234, 235) Τιμώρησε από ζήλια τον κυνηγό Γίγαντα Ωρίωνα, γιο του Ποσειδώνα, επειδή έσμιξε με τη θεά της αυγής, την Ηώ, που τον έφερε στη Δήλο. Ή επειδή την προκάλεσε στο αγώνισμα του δίσκου, αυτήν που ήταν θεά, ή γιατί βίασε την Ώπι, μία από τις Υπερβόρειες παρθένες, ή γιατί θέλησε να βιάσει την ίδια. Σε αυτή την τελευταία εκδοχή, η Άρτεμη στέλνει ένα σκορπιό που δαγκώνει τον Ωρίωνα στη φτέρνα. Για τις υπηρεσίες του αυτές τον μεταμόρφωσε σε αστερισμό, το ίδιο και το θύμα της. Όμως οι δύο αστερισμοί δεν συναντιούνται ποτέ στον ουρανό.

Για τις αφύσικες πράξεις του Ώτου και του Εφιάλτη, των δύο Γιγάντων γιων του Ποσειδώνα, που επονομάζονταν Αλωάδες από τον θνητό τους πατέρα, για την προσπάθειά τους να φτάσουν στον ουρανό, για το γεγονός ότι φυλάκισαν τον Άρη σε χάλκινο βάζο, για το γεγονός ότι εξέφρασαν τον έρωτά τους για τις θεές Ήρα (ο Εφιάλτης) και Άρτεμη (ο Ώτος), οι Αλωάδες τιμωρήθηκαν. Η Άρτεμη μεταμορφώθηκε σε ελάφι, μπήκε ανάμεσά τους και εκείνοι, θέλοντας να το τοξοβολήσουν, σκοτώθηκαν μεταξύ τους. Η τιμωρία τους συνεχίστηκε στον Άδη.

Η Άρτεμη εμπλέκεται και στην ιστορία της μεταμόρφωσης της Ίππης, κόρης του Κένταυρου Χείρωνα, σε αστερισμό. Μόνο που δεν είναι σαφές αν η μεταμόρφωση οφείλεται στην ευσέβεια της κόρης ή στο γεγονός ότι δεν κατάφερε να διαφυλάξει την παρθενία της (Καλλίμαχος, Ύμνος στην Άρτεμη). Την έχασε από τον Αίολο τον γιο του Έλληνα με καταγωγή από τον Δία, που την ερωτεύτηκε και την αποπλάνησε. Όταν πια η κόρη δεν μπορούσε να κρύψει την εγκυμοσύνη της, έφυγε στα βουνά, όπου και γέννησε. Την έψαξε ο πατέρας της και εκείνη, από ντροπή για το πάθημά της, προσευχήθηκε στους θεούς να μην την αναγνωρίσει, και οι θεοί, κυρίως η Άρτεμη, μεταμόρφωσαν και την ίδια και τον πατέρα της σε αστερισμούς για την ευσέβειά τους. Όμως τους τοποθέτησαν έτσι στον ουρανό, ώστε να μην φαίνεται ο αστερισμός της κόρης (Ἳππος) από τον αστερισμό του πατέρα (Κένταυρος)· μάλιστα, δεν φαίνεται το πίσω μέρος της, για να μην αναγνωρίζεται το φύλο της -ότι, δηλαδή, είναι γυναίκα.

Οι ευνοημένοι της θεάς

Η θεά προστατεύει αδύναμους και απροστάτευτους ανθρώπους. Στις ορφανές κόρες του Πανδάρεου χάρισε παράστημα. Τα μικρά κορίτσια τους οι Αθηναίοι τα έθεταν υπό την προστασία της με την προσωνυμία «άρκτοι». Τιμά τον Ιππόλυτο, θύμα των αντιφατικών διεκδικήσεων της Αφροδίτης και της ίδιας (τιμώντας την Άρτεμη με την αγνεία του προσέβαλλε την Αφροδίτη) επιβάλλοντας τη λατρεία του στις κόρες της Τροιζήνας και τιμές πριν από τον γάμο τους -να του τραγουδούν και να του αφιερώνουν τα μαλλιά τους. Σύμφωνα μάλιστα με μια εκδοχή, η Άρτεμη παρακάλεσε τον Ασκληπιό να ξαναδώσει ζωή στον νέο, κάτι που ο θεός έκανε αλλά προκάλεσε την οργή του Δία που τιμώρησε τον Ασκληπιό αφαιρώντας του τη ζωή. Στον Τρωικό πόλεμο παίρνει το μέρος των Τρώων, στο πλευρό του αδελφού της. Και όταν ο Απόλλωνας έσωσε τον Αινεία από την ορμή του Διομήδη τραβώντας τον από τη μάχη στον ναό του «η τοξοφόρα Άρτεμις με την Λητώ στα βάθη / του ιερού τον έγιαναν και λάμψιν του χαρίζαν» (Ιλ., Ε 447-448, μετ. Ι. Πολυλάς).

Αυτονόητα θεωρούνταν προστάτρια των Αμαζόνων που ζούσαν ελεύθερες και μακριά από τον ανδρικό ζυγό.

Τιμές γυναικών προς τη θεά και διαβατήριες τελετές

Τα κορίτσια στην ενηλικίωσή τους σχημάτιζαν χορευτικές ομάδες σε εορτές κυρίως προς τιμή της Αρτέμιδος, και αυτές οι γιορτές ήταν μια καλή ευκαιρία για τους νεαρούς να κάνουν γνωριμίες με κοπέλες (Πλούτ., Γυν. αρετ. 254a). Στις Καρυές της Λακωνίας, τόπος αφιερωμένος στην Αρτέμιδα και τις Νύμφες, υπήρχε άγαλμα της Καρυάτιδος Αρτέμιδος στην ύπαιθρο, όπου κάθε χρόνο οι παρθένες των Λακεδαιμονίων έστηναν πανηγύρι και χόρευαν ένα είδος τοπικού χορού (Παυσ. 3.10.7). Ο «χορός της Αρτέμιδος» έγινε αφορμή να ενωθεί ο Ερμής με μια χορεύτρια (Ιλ., Π 183), οι Διόσκουροι να αρπάξουν τις Λευκιππίδες, ο Θησέας την Ελένη. Οι μύθοι παραδίδουν ενώσεις όχι ακριβώς με την ίδια τη θεά αλλά με κοπέλες από τη συνοδεία της που κάποιες φορές τιμωρούνται από αυτήν για την απώλεια της παρθενίας τους. (Βλ. Καρύα)

Στη Βραυρώνα νεαρά κορίτσια, στην ηλικία των πέντε με δέκα χρόνων, ντυμένες με ρούχα στο χρώμα του κρόκου, προσποιούνταν τις αρκούδες. Σύμφωνα με τον μύθο μια άγρια αρκούδα είχε εξημερωθεί και περνούσε τον χρόνο της με τους ανθρώπους. Κάποτε μια κοπέλα που έπαιζε μαζί της, ενήργησε απερίσκεπτα και η αρκούδα γρατζούνισε την παρθένα. Τα αδέλφια του κοριτσιού, οργισμένα με το ατύχημα της αδελφής τους, λόγχισαν την αρκούδα και τη σκότωσαν. Όμως λοιμώδης ασθένεια έπεσε πάνω στους Αθηναίους, και όταν συμβουλεύτηκε το μαντείο, ο θεός είπε ότι θα απαλλαχτούν από τα δεινά, οι παρθένες προσποιούνταν την αρκούδα. Και οι Αθηναίοι όρισαν ότι καμία παρθένος δεν θα μπορούσε να παντρευτεί αν προηγουμένως δεν έπαιρνε μέρος στο τελετουργικό της αρκούδας, προφανώς ένα τελετουργικό διαβατήριας μύησης.

Αν και παρθένος θεά, στην Άρτεμη, την αρχαιότερη ως προς την ιστορία της λατρείας θεά που επηρέαζε ολόκληρη τη ζωή, οι μελλόνυμφες προσέφεραν τα κοριτσίστικα ρούχα και τα παιχνίδια τους. Τα ρούχα τους προσέφεραν και οι γυναίκες που είχαν γλιτώσει από τους κινδύνους που προκαλούσε η γέννα, και στις οποίες συμπαραστεκόταν ως λοχεία και λεχώ. Όμως και τα ρούχα των γυναικών που είχαν πεθάνει στη λοχεία προσφέρονταν από τους συγγενείς τους στο ιερό της στη Βραυρώνα της Αττικής, κοντά στον Μαραθώνα. Και επειδή οι θάνατοι στις επίτοκες και στις λεχώνες ήταν συχνά φαινόμενα, προφανώς γι’ αυτό η Ήρα την αποκαλεί λέων γυναιξί.

Τα επίθετα (τα περισσότερα από κάθε άλλο θεό μετά τον πατέρα Δία), το ένδυμα, ο οπλισμός, οι ιδιότητές της και οι ιστορίες που την περιβάλλουν, υποδεικνύουν μια θεά με διευρυμένες ιδιότητες και παλαιά, που αν και καλλίστη, δεν υποτάσσεται στην κρίση ενός θνητού στον διαγωνισμό ομορφιάς με κριτή τον Πάρη.

Ιερά της θεάς

Προς τιμή της θεάς οι Αθηναίοι έκτισαν μικρό ιωνικό τετράστυλο και αμφιπρόστυλο ναό (μέσα 5ου αι. π.Χ.) στη θέση Άγραι, στην ανατολική όχθη του Ιλισού, όπου λεγόταν ότι κυνήγησε για πρώτη φορά η θεά όταν ήλθε από τη Δήλο (Ξεν., Κύρου Ανάβασις 3.2.12, Αριστοτ., Αθηναίων Πολιτεία 58, Παυσ. 1.19.6)· γι’ αυτό και η Άρτεμη επονομάστηκε Αγροτέρα (=κυνηγός). Σημαντικά ιερά της υπήρχαν στη Βραυρώνα, στο Μαρούσι (Άμαρούσιον), όπου λατρευόταν με το επίθετο Αμαρυσία, στη Μουνιχία (ταυτίζεται με τη σημερινή Καστέλα). Λατρευόταν μαζί με τον αδελφό της και τη μητέρα τους στον αρχαϊκό ναό του Απόλλωνα Ζωστήρα του αρχαίου δήμου των Αιξωνίδων Αλών (σήμερα στον Λαιμό της Βουλιαγμένης)· ο ναός, και η περιοχή, ονομάστηκαν έτσι, γιατί η Λητώ, νομίζοντας ότι είχε έρθει η ώρα της να γεννήσει και να τελειώσει το μαρτύριο των περιπλανήσεών της, έλυσε τη ζώνη της. Στην Ελευσίνα λατρευόταν ως Άρτεμη Προπυλαία.

Άλλα σημαντικά ιερά και ναοί της βρίσκονται στην Αμάρυνθο της Εύβοιας, όπου λατρευόταν ως Άρτεμη Αμαρυνθία, στη Σπάρτη (Άρτεμις Ορθία), στην Αυλίδα, θέση που συνδέεται με την παράδοση για τη θυσία της Ιφιγένειας από τον Αγαμέμνονα, καθώς και σε άλλες πόλεις της Βοιωτίας, στη Μεγαρίδα, την Κορινθία, τη Σικυώνα, την Αργολίδα, τη Μεσσηνία, την Ηλεία, την Αχαΐα, την Αρκαδία, τη Φωκίδα, τη Λοκρίδα, την Αιτωλία, τη Θεσσαλία, τη Σαλαμίνα, την Αίγινα, τη Νάξο, τη Δήλο, τη Λέσβο, τη Σάμο, την Ικαρία, τη Ρόδο, την Κρήτη, την Τρωάδα, τη Λυδία, την Καρία, τη Φρυγία, την Παμφυλία, την Ταυρίδα, το Βυζάντιο, τη Σικελία, την Καμπανία, το Λάτιο, τη Μασσαλία και την Ιβηρική χερσόνησο.

Ο σπουδαιότερος ναός της, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, είναι στην Έφεσο της Τευθρανίας. Στην Ικαρία το ιερό της ονομαζόταν Ταυροπόλιον. Με το επίθετο Κορυθαλία λατρευόταναπό τους Δωριείς στη Λακωνία και στην Κάτω Ιταλία, ενώ στο Σίπυλο της Μ. Ασίας λατρευόταν κάτω από τον ρυθμό του κόρδακα (=ὄρχησις τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας), με κινήσεις απρεπείς και ανοίκειες.