Οι αγαθοί ευαπάτητοι.
Οι καλοί άνθρωποι εξαπατούνται εύκολα.
Βίας ο Πριηνεύς, 625-540 π.Χ., Εκ των 7 σοφών της αρχαίας Ελλάδος

Πας ερυθριών χρηστός είναι μοι δοκεί.
Κάποιος που κοκκινίζει [από ντροπή] μου φαίνεται πως είναι καλός άνθρωπος.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Μεγαλοψυχίη το φέρειν πραέως πλημμέλειαν.
Είναι μεγαλοψυχία να αντιμετωπίζεις με πραότητα το σφάλμα [του άλλου].
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Ανήρ δίκαιος πλούτον ουκ έχει ποτέ.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Ουδαμού δε αδικείν. Ουδ’ αδικούμενον ανταδικείν.
Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος

Ου συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν.
Δεν γεννήθηκα για να μισώ αλλά για να αγαπώ (από την “Αντιγόνη”).
Σοφοκλής, 496-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Ο δ’ εύκολος μεν ενθάδ’ εύκολος δ’ εκεί.
Ενώ ο άλλος είναι βολικός εδώ και είναι βολικός εκεί (αναφέρεται στον Σοφοκλή, σε αντιδιαστολή με τον Ευριπίδη).
Αριστοφάνης, 445-386 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας κωμωδιογράφος

Αγαθόν ή είναι χρεών ή μιμείσθαι.

Πρέπει να είσαι καλός ή να προσποιείσαι ότι είσαι.
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Αγνώς και οσίως διατηρήσω βίον τον εμόν και τέχνην την εμήν.
(από τον όρκο του Ιπποκράτη)
Ιπποκράτης, 460-377 π.Χ., Πατέρας της Ιατρικής