Θεός κολάζει τους βλάκας.
Ξενοφών, 430-355 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Αφυΐας σημείον το ενδιατρίβειν τις περί το σώμα.
Είναι σημάδι βλακείας να ασχολείται πολύ κάποιος με το σώμα του.
Επίκτητος, 50 μ.Χ.-120 μ.Χ, Στωικός φιλόσοφος

Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοήσθαι φιλεί.
Ο βλάκας θέλει να πτοείται με το παραμικρό.
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος

Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ή.
Πιττακός ο Μυτιληναίος, 650-570 π.Χ., εκ των 7 σοφών της Αρχ .Ελλάδας

Νηπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος.
Για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά.
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Ανοήμονες βιούσι ού τερπόμενοι βιούν.
Οι ανόητοι ζουν χωρίς να είναι ευχαριστημένοι που ζουν.
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Ασύνετος όστις εν φόβω μεν ασθενής, λαβών δε μικρόν της τύχης φρονεί μέγα.
Είναι άμυαλος όποιος είναι ανήμπορος όταν φοβάται και όταν δε λίγο του χαμογελάσει η τύχη, παίρνει πολύ αέρα.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός