Τα αρχαία χειρουργικά εργαλεία δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τα σημερινά. Όπως και όλα τα αρχαία οικιακά εργαλεία, όταν λάβουν την πρακτική τελική τους μορφή, δεν χρειάζεται να αλλάξουν.

Τα πρώτα εργαλεία, που έχουμε βρει ήδη από το 1000 π.Χ., δηλαδή το κεφαλοτρύπανο του 2ου αιώνος π.Χ., που βρέθηκε στο Δίον, είναι πανομοιότυπο με το σημερινό, απλώς τότε ήταν χειροκίνητο, ενώ σήμερα είναι ηλεκτροκίνητο, αλλιώς το τρυπάνι είναι ακριβώς όμοιο, τα άγκιστρα είναι πανομοιότυπα, οι λαβίδες είναι όμοιες, οι ουροκαθετήρες απλώς άλλαξαν σύσταση και έγιναν από πλαστικό, ενώ στην αρχαία εποχή έπαιρναν την μορφή της ουρήθρας και ήταν από μολύβι ή ορείχαλκο, μάλιστα όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, άλλα κληροδότησαν και μέχρι σήμερα τα αρχαία ονόματά τους.

Ένα βλεφαροκάτοχο έχει το ονομά του από την Αρχαιότητα και παραμένει μέχρι σήμερα βλεφαροκάτοχο, η λαβίδα παραμένει και σήμερα λαβίδα, το νυστέρι το ίδιο, κρατούν τα ίδια ονόματα από τότε, όχι μόνο στην Ελληνική Γλώσσα αλλά και στην Γαλλική και στην Γερμανική και την Αγγλική, όπου μεταφράζονται από τα Λατινικά.

Στην Ναυπλία της Αργολίδος, και μάλιστα σε έναν τάφο, που θα μπορούσε και θα θέλαμε πολύ να ήταν του Παλαμήδη, του ήρωα της Ιλιάδας, βρέθηκαν τα αρχαιότερα χειρουργικά εργαλεία. Πρόκειται για σπάνια ευρήματα και για τα πιο αντιπροσωπευτικά εργαλεία, που δείχνουν, ότι ήδη από τότε οι ιατροί έκαναν χειρουργικές επεμβάσεις και χρησιμοποιούσαν χειρουργικά εργαλεία, όπως και σήμερα.

Ένα εργαλείο, το όποιο είναι τελειοποιημένο ήδη στην Ομηρική εποχή, χρειάζεται εκατοντάδες χρόνια, για να φθάσει σε αυτήν την τέλεια μορφή. Και βεβαίως πριν από τον σίδηρο χρησιμοποιούσαν τον οψιδιανό, άλλα και αυτός ήταν ένα τέλειο μαχαιρίδιο, το όποιο έκοβε πάρα-πάρα πολύ λεπτά. Οψιδιανοί, που βρέθηκαν στον Άγιο Κοσμά, στον Άλιμο, έδειξαν, ότι μπορούσε να ξυριστεί κάποιος με αυτά, χωρίς να κοπεί. Οι οψιδιανοί αυτοί είναι του 8000 π.Χ.