Χαλεπά τα καλά.
Αρχαιοελληνική Παροιμία

Λάμπις ο ναύκληρος ερωτηθείς πώς εκτήσατο τον πλούτον: «Ου χαλεπώς», έφη, «τον μέγαν. Το δε βραχύν επιπόνως».
Ιωάννης Στοβαίος, 5ος μ.Χ αιών, Έλληνας συλλέκτης γνωμικών

Των πόνων πωλούσιν ημίν πάντα ταγάθ’ οι θεοί.
Με [αντίτιμο] κόπο και πόνο μας πωλούν οι θεοί τα αγαθά.
Επίχαρμος, 530-440 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής από την Κω

Άλλοτε μηρτυιή πέλει ημέρη, άλλοτε μήτηρ.
Η μέρα είναι άλλοτε μητριά και άλλοτε μητέρα.
Ησίοδος, 7ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Ένθα ούτε μίμνειν άνεμος ούτ’ εκπλείν εά.
Όπου δεν φυσάει άνεμος ούτε επιτρέπει τον απόπλου.
Αισχύλος, 525-456 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ποιητής

Δις προς τον αυτόν αισχρόν προσκρούσαι λίθον.
Είναι αισχρό να σκοντάφτουμε στον ίδιο βράχο δύο φορές.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Μικρού δ’ αγώνος ου μέγα έρχεται κλέος.
Από ασήμαντο αγώνα δεν προκύπτει μεγάλη δόξα.
Σοφοκλής, 496-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Τα μεν ράδια τους αμελούντας φεύγει, τα δε χαλεπά ταις επιμελείαις αλίσκεται.
Σε αυτούς που είναι αμελείς και τα πιο εύκολα ξεφεύγουν, ενώ τα δύσκολα πετυχαίνονται με συστηματική προσπάθεια.
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Των παθών κρίσει και ασκήσει περιγενόμεθα.
Αντιμετωπίζουμε τα πάθη μας [ή αυτά που παθαίνουμε] χάρη στη λογική μας και με την άσκηση.
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Έρως εν τοις αμηχάνοις ευπορώτατος.
Ο έρωτας στις δυσκολίες είναι εφευρετικότατος.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Πλείη μεν γαρ γαία κακών πλείη δε θάλασσα.

Γεμάτη κακά είναι η γη και γεμάτη κακά είναι η θάλασσα.
Ησίοδος, 7ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής