Ανδρών επιφανών πάσα η γη τάφος.
(από τον Επιτάφιο του Περικλή)
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός

Εκ γαίης γαρ πάντα και εις γην πάντα τελευτά.
Ξενοφάνης, 570-480 π.Χ., Φιλόσοφος

Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Ψυχάριον εί, βαστάζον νεκρόν.
Επίκτητος, 50 μ.Χ.-120 μ.Χ, Στωικός φιλόσοφος

Νεκρός ου δάκνει.
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Τον τεθνηκότα μη κακολογείν.
Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, 6ος π.Χ. αιών, Εκ των 7 σοφών της Αρχ. Ελλάδας

Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς.
Κανένας άνθρωπος δεν είναι τυχερός στο τέλος.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Ουδέν τον θάνατον διαφέρει του ζήν.
Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Θανάτου μόνον ουκ έστιν επανόρθωμα.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, της ψυχής και του σώματος απ’ αλλήλου.
Ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός απ’ το άλλο, δηλαδή της ψυχής από το σώμα.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν.
Ο ύπνος και ο θάνατος είναι δίδυμα αδέλφια.
Όμηρος, 800-750 π.Χ., Ποιητής

Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον.
Η ένωση της ψυχής και του σώματος [η γέννηση] δεν είναι με κανένα τρόπο καλύτερη από το χωρισμό τους [το θάνατο].
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

Πολλά λαλείς, άνθρωπε, χαμαί δε τίθη μετά μικρόν. Σίγα, και μελέτα ζών έτι τον θάνατον.
Λόγια πολλά λες, άνθρωπε, σε λίγο θα πεθάνεις. Σώπα, κι ενόσω ακόμα ζείς, τον θάνατο μελέτα.
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, 4ος μ.Χ. αιών, Έλληνας ποιητής

Πάντες τω θανάτω τηρούμεθα καί τρεφόμεσθα ως αγέλη χοίρων σφαζομένων αλόγως.
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, 4ος μ.Χ. αιών, Έλληνας ποιητής

Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,
Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες
όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;
ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος;
Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν,
εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά
νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο;
ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή;
(θρηνεί για την εξαφάνιση του Ελληνισμού)
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, 4ος μ.Χ. αιών, Έλληνας ποιητής

Θανέειν πέπρωται άπασι.
Είναι γραφτό σε όλους να πεθάνουν.
Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Θάνατος των ανηκέστων κακών ιατρός.
Αισχύλος, 525-456 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ποιητής