Άκουε πολλά, λάλει καίρια.
Βίας ο Πριηνεύς, 625-540 π.Χ., Εκ των 7 σοφών της αρχαίας Ελλάδος

Η γλώσσα σου μη προτρεχέτω του νου.
Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, 6ος π.Χ. αιών, Εκ των 7 σοφών της Αρχ. Ελλάδας

Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.
Αρχαιοελληνική παροιμία

Σοφόν το σαφές.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Άνθρωπος: ο αναθρών ά όπωπε.
Άνθρωπος: αυτός που αναλογίζεται και κρίνει όσα έχει δει.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

Έπεα πτερόεντα.
Όμηρος, 800-750 π.Χ., Ποιητής

Τις αγορεύειν βούλεται;
(Πρόσκληση κατά τις εργασίες της Εκκλησίας του Δήμου)
Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση

Ξίφος τιτρώσκει σώμα, τον δε νουν λόγος.
Αρχαιοελληνική παροιμία

Μη εν πολλοίς ολίγα λέγε, αλλ εν ολίγοις πολλά.
Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Ά ποιείν αισχρόν, ταύτα νόμιζε μηδέ λέγειν είναι καλόν.
Όσα είναι ντροπή να πράττεις , να θεωρείς ότι δεν πρέπει ούτε να τα λέγεις.
Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας

Ρήμα παράκαιρον τον όλον ανατρέπει βίον.
Μια αταίριαστη κουβέντα μπορεί να σου καταστρέψει τη ζωή.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Ο μεν λόγος θαυμαστός, ο δε λέγων άπιστος.
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Φιλήκοον είναι μάλλον ή πολύλαλον.
Κλεόβουλος ο Ρόδιος, 6ος π.Χ. αιών, Εκ των 7 σοφών της Αρχ. Ελλάδος

Του λόγου μέτρον εστίν ουχ ο λέγων, αλλ’ ο ακούων.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

Λόγος έργου σκιή.
Τα λόγια είναι η σκιά των έργων.
Δημοκράτης, Αθηναίος ρήτορας

Ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;
Τι λόγος ξέφυγε από την οδοντοστοιχία σου. Μεταφορικά: τι μαλακία είπες τώρα; (Ο Δίας αντιδρώντας στην κατηγορία της Αθηνάς ότι εγκατέλειψε τον Οδυσσέα)
Όμηρος, 800-750 π.Χ., Ποιητής

Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα, λόγους τους αρίστους ασκέουσι.
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Λυκούργος προς τον ειπόντα δια τι Λακεδαιμόνιοι την βραχυλογίαν ασκούσιν, είπεν, «ότι εγγύς εστί του σιγάν».
Ιωάννης Στοβαίος, 5ος μ.Χ αιών, Έλληνας συλλέκτης γνωμικών

Ζήνων των μαθητών έφασκε τους μεν φιλολόγους είναι τους δε λογοφίλους.
Ζήνων, Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Λέγοντα μη κινείν την χείρα, μανικόν γαρ.
Όταν μιλάς μην χειρονομείς, διότι δείχνει ταραχή.
Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, 6ος π.Χ. αιών, Εκ των 7 σοφών της Αρχ. Ελλάδας

Αρετής απάσης σεμνός ηγείται λόγος.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Ρερητόρευκα το ρερητορευμένο ρω.
Δημοσθένης, 384-322 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας

Τον λόγον είδωλον είναι των έργων.
Σόλων, 630-560 π.Χ., Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος

Ου γαρ το ειπείν καλώς καλόν, αλλά τω ειπόντι δράσας τα ειρημένα.
Το καλό δεν είναι τα λες καλά, αλλά [το καλό είναι] αυτός που τα λέει να κάνει αυτά που λέει.
Ζήνων, Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Πέρας γαρ ουδέν μη διά γλώσσης ιόν.
Τίποτα δεν τελειώνει αν δεν περάσει από τη γλώσσα.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Πάσαν γλώσσα βασάνιζε.
Να σκέφτεσαι καλά αυτό που θα ξεστομίσεις.
Αριστοφάνης, 445-386 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας κωμωδιογράφος

Μη λάλει προς ηδονήν.
Να μη μιλάς μόνο και μόνο επειδή αυτό σε ευχαριστεί.
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος

Φιλήκοον είναι μάλλον ή φιλόλαλον.
Κλεόβουλος ο Ρόδιος, 6ος π.Χ. αιών, Εκ των 7 σοφών της Αρχ. Ελλάδος

Δει τα μεν εικότα λέγειν, τα δ’ αμήχανα σιωπάν.
Πρέπει να μιλάει κανείς για τα φυσιολογικά πράγματα και για τα απίθανα να σιωπά.
Ζήνων, Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Δύο ώτα έχομεν, στόμα δε έν, ίνα πλείονα μεν ακούωμεν, ήττονα δε λέγωμεν.
Ζήνων, Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Εκ λόγου άλλος εκβαίνει λόγος.
Από έναν λόγο βγαίνει άλλος λόγος.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Ψυχής νοσούσης εστί φάρμακον λόγος.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής