Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον.
Αρχαιοελληνική παροιμία

Άνθρωποι τύχης είδωλον επλάσαντο, πρόφασιν ιδίης αβουλίης.
Οι άνθρωποι επινόησαν τη θεά της Τύχης για να δικαιολογήσουν τη δική τους έλλειψη θέλησης.
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Μηδενί συμφοράν ονειδίσης. Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον.
Μην κοροϊδέψεις καμιά συμφορά, γιατί η τύχη είναι κοινή και το μέλλον άγνωστο.
Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας

Των άγαν γαρ άπτεται Θεός, τα μικρά δ’ εις τύχην αφείς εά.
Τα μεγάλα τα φροντίζει ο Θεός και τα μικρά άφησέ τα στην τύχη.
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Τα χρήματα τοις πλουσίοις η τύχη ου δεδώρηται, αλλά δεδάνικεν.
Βίων ο Βορυσθενίτης, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος κυνικός φιλόσοφος

Συν θεοίς ουδέν απορήσωμεν.
Αν οι θεοί είναι μαζί μας, τίποτα δεν θα μας λείψει.
Ξενοφών, 430-355 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Ου τοις αθύμοις η τύχη ξυλλαμβάνει.
Η τύχη δεν πιάνει αυτούς που δεν έχουν ψυχή (ή -ίσως- ενθουσιασμό, κέφι).
Σοφοκλής, 496-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Αεί γαρ πίπτουσιν εύ οι Διός κύβοι.
Ο Δίας φέρνει πάντα καλό ζάρι.
Σοφοκλής, 496-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Ουδείς γαρ πάντα έστι πανόλβιος.
Κανένας δεν είναι σε όλα τυχερός.
Θέογνις, 6ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Έτος φέρει ούτις άρουρα.
Η χρονιά φέρνει την καλή σοδειά, όχι η γη.
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Δυσπαρακολούθητόν τι πράγμ’ εστίν η τύχη.
Την τύχη δεν μπορεί κανείς να την παρακολουθήσει εύκολα.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Θεώ μάχεσθαι δεινόν εστι και τύχη.
Είναι φοβερό είναι να αντιμάχεται κανείς το θεό και την τύχη.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Θέλω τύχης σταλαγμόν ή φρενών πίθον.
Προτιμώ μια σταλαγματιά τύχης, παρά ένα πιθάρι μυαλά.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Στρέφει δε πάντα τα εν βίω μικρά τύχη.
Όλα τα αλλάζει στη ζωή λίγη τύχη.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Όν η τύχη προπηλακίζει ούτος και παρά των πράων μάστιγας ευρίσκει.
Όποιον τον κατατρέχει η τύχη, ακόμα κι από τους καλούς ανθρώπους βρίσκει δυστυχίες.
Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος

Ενός εκάστου αρετή τριάς: σύνεσις και κράτος και τύχη.
Στον καθένα υπάρχουν τρεις αρετές: Η σύνεση, η δύναμη και η [καλή] τύχη.
Ίων ο Χίος

Ανθρώποισι τας μεν εκ θεών τύχας δοθείσας έστ’ αναγκαίον φέρειν.
Οι άνθρωποι πρέπει να υπομένουν τις τύχες που τους έδωσαν οι θεοί.
Σοφοκλής, 496-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Ταύτα θεών εν γούνασι κείται.
Αυτά εξαρτώνται από τη θέληση των θεών.
Όμηρος, 800-750 π.Χ., Ποιητής

Το Θείον φθονερόν και ταραχώδες.
Οι θεοί είναι φθονεροί και προκαλούν φασαρίες.
Σόλων, 630-560 π.Χ., Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος

Θεός συνεργός, πάντα ποιεί ραδίως.
Όταν ο θεός βοηθάει, όλα τα κάνει εύκολα.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Τας μεταβολάς της τύχης γενναίως επίστασο φέρειν.
Περίανδρος, 668-584 π.Χ., Τύραννος της Κορίνθου και εκ των 7 σοφών

Τον ατυχή και πρόβατον δάκνει.
Αίσωπος, 620-560 π.Χ., Αρχαίος μυθοποιός

Θεού θέλοντος καν επί ριπός πλέοις.
Αν θέλει ο θεός, και σε μια ψάθα επάνω μπορείς να πλεύσεις.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Μηδέν της τύχης, αλλά πάντα της ευβουλίας και της προνοίας.
Τίποτα δεν εξαρτάται από την τύχη, αλλά όλα από την ορθή κρίση και την προνοητικότητα.
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Την ειμαρμένην ουδ’ αν είς εκφύγοι.
Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

Εστίν ειμαρμένα πάντα.
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος

Ως ηδύ το ζην μη φθονούσης της τύχης.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Τοις τολμώσιν η τύχη ξύμφορος.
Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς.
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός

Χω Ζευς άλλοκα μεν πέλει αίθριος, άλλοκα δ’ ύει.
Ο Ζευς άλλες φορές κάνει καλό καιρό και άλλες φορές ρίχνει μεγάλη βροχή.
Θεόκριτος, 3ος π.Χ. αιών, Αρχαίος Έλληνας ποιητής