Κακόν άγγος ου κλάται.
Το κακό δοχείο δε σπάει.
Αρχαιοελληνική παροιμία

Αθλίας, παρ’ αθλίου, δι’ Αθλίου προς άθλιο.
Ο άθλιος στέλνει άθλια επιστολή με τον Αθλία προς ένα άθλιο (ο Αθλίας ήταν απεσταλμένος του Μ. Αλέξανδρου, που παρέδωσε επιστολή του στο Διογένη).
Διογένης, 410-323 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος

Ο μεν λόγος θαυμαστός, ο δε λέγων άπιστος.
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Εμοί μεν όνειδος η πατρίς, συ δε τη πατρίδι.
Για μένα είναι ντροπή η πατρίδα μου, ενώ εσύ είσαι ντροπή για την πατρίδα σου (Απαντώντας σε κάποιον που τον ειρωνεύτηκε για τη σκυθική του καταγωγή).
Ανάχαρσις, 6ος π.Χ. αιών, Σκύθης ηγεμόνας & φιλόσοφος

Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί.
Οι Κρήτες είναι πάντα ψεύτες, είναι άγρια θηρία και λαίμαργοι.
Επιμενίδης ο Κρης

Ύες βορβόρω ήδονται μάλλον ή καθαρώ ύδατι.
Τα γουρούνια ευχαριστιούνται περισσότερο στον βούρκο, παρά στο καθαρό νερό.
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος

Δειλοί άνθρωποι ουκ έχουσιν εν μάχη αριθμόν.
Οι δειλοί δεν μετριούνται [υπολογίζονται] στη μάχη.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Το μηδέν εις ουδέν ρέπει.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός